การเดินทางไปในแหล่งท่องเที่ยวที่สูงเกิน ๒,๕๐๐ เมตร เป็นแหล่งที่มีความดันออกซิเจนลดลง ยิ่งสูงปริมาณออกซิเจนจะยิ่งลดลง
เช่น ที่ความสูง ๓,๖๐๐ เมตร ปริมาณออกซิเจนจะลดลงถึงร้อยละ ๔๐ เมื่อเปรียบเทียบกับปริมาณในระดับน้ำทะเล เป็นผลให้ ความดันในหลอดเลือดต่ำ อาจเกิดอาการเบื่ออาหาร คลื่นไส้ เวียนศรีษะ นอนไม่หลับ ถ้าเปลี่ยนความดันอย่างรวดเร็วอาจเกิด อันตรายกับสมองหรือปอดได้ เรียกโรคนี้ว่า acute mountain sickness or high - altitude sickness (อากาศป่วยจากไปในที่สูง ความดันจาก) มีวิธีปฏิบัติง่ายๆ ดังนี้
     ๑. ถ้าขับรถควรขับช้าๆ เพื่อปรับตัวให้เข้ากับความสูง ร่างกายมนุษย์จำเป็นต้องใช้เวลาหลายวันในการปรับตัว ไม่ควรเดินทางเร็ว สูงเกินกว่าวันละ ๑,๐๐๐ ฟุต (ประมาณ ๓๐๐ เมตร) ถ้ามีอาการหูอื้อ ควรเคี้ยวหมากฝรั่ง หรือปิดจมูกค่อยๆ ปล่อยลมออกทางหู ดื่มน้ำ หากขึ้นไปสูงเกิน ๓,๐๐๐ ฟุต แล้วควรงดการเดินทางที่ใช้ความเร็ว เช่น ไปด้วยรถยนตร์หรือเครื่องบิน ควรเปลี่ยนมาเป็นการเดินเท้า
แทน
   ๒.   รักษาความชุ่มชื้นของร่างกาย ดื่มน้ำหรือของเหลวอย่างน้อย ๔ - ๖ ลิตร/วัน น้ำปัสสาวะที่ออกมาควรเป็นสีเหลืองใสจึงจะปลอดภัย
   ๓.  ในแหล่งท่องเที่ยวที่มีรถเคเบิลไต่ความสูง หากมีความสูงมาก ๆ  จะเห็นว่าจะหยุดเป็นระยะ ๆ ถ้าสูงมากเข้าจะพักครึ่งกลางทาง แล้วให้เดินไปเปลี่ยนรถขบวนใหม่ เพื่อเป็นการปรับร่างกายไปในตัว แม้แต่ในลิฟท์ที่ขึ้นไปที่สูงก็จะมีการเปลี่ยนสถานที่ให้เดินไป
ยังลิฟต์ตัวใหม่เพื่อปรับความดันร่างกายให้เข้ากับสภาพอากาศที่สูง ตัวอย่างหลายคนที่เคยเดินทางไปยังประเทศที่อยู่บนภูเขาสูงแล้ว
พอกลับมาเมืองไทย เกิดอาการป่วยเป็นอัมพาตไป ทางแก้คือควรเดินทางไปยังที่ราบแล้วค่อยไปโดยทางรถยนต์หรือรถไให้ค่อย ๆ ไต่ระดับความสูงอย่างช้า ๆ จะปลอดภัยกว่าและควรใช้กระป๋องออกซิเจนที่มีขายเพื่อช่วยแก้อาการขาดออกซิเจน ที่ปัจจุบันมีขายในทุก
สถานที่ท่องเที่ยว
    ๔.  เมื่อเดินทางขึ้นไปในสถานที่สูง ๆ แล้วควรจะนอนหลับพักผ่อนในแหล่งท่องเที่ยวนั้นก่อนกลับลงสู่ที่ต่ำ
    ๕.  หากเกิดความผิดปกติ ห้ามออกกำลังกายโดยเด็ดขาด นอนพักผ่อนเท่านั้นจะบำบัดความผิดปกติได้ เพื่อนร่วมเดินทางควรให้ความ
สนใจต่อสตรีมีครรภ์และเด็ก ๆ เป็นพิเศษ และปรึกษาแพทย์ทันที ถ้าพบความผิดปกติควรงดการเดินทางต่อไป
   ๖.  รับประทานอาหารที่ให้แคลอรีสูง หลีกเลี่ยงเครื่องดื่มมึนเมา บุหรี่ ยานอนหลับ